سیاه و تهارین زمستان شت

سارت و دراجین شپ شت

نون، من په امیتا زندگان!

***

همسرک و برپان آپ بنت

درهچ و داران چه وابا پاد بنت

نون، من په امیتا زندگان!

***

هشکین ﮈ ن و دگاران سبز بنت

هر گورا سبزی و کاوک در رچ انت

نون، من په امیتا زندگان!

***

هر کلگا شیر و شیلانچ باز بیت

چم و دل بزگین بلوچئ واز بیت

شستون! من په امیتا زندگان!

***

شستونی بلوچ

حمل/ فروردین۱۳۸۹

۲۰۱۱

دلگوش

دگار = ﮈ گار (زمین)

همسرک = استیزگ، یخ

درهچ = درچک (درخت)

شیلانچ = خروت (کشک پارسی)

حمل = فرورین (حمل یا همل یک بلوچی نامئ هم هست انت).

شستون = ایرانئ استان سیستان و بلوچستان، بزان رونندی (روایرشتی/ مغربی) بلوچستانئ شهرستان سراوان ء بنجاهی شهر ء نام تا 1307 شمسی شستون بوته.

از مکان و مسکن و مأواي حاصلخيز او              از کوير و ساحل بحر عمان گويم سخن

از فراز کوه تفتان ، اژدهاي آتشين                سرد و آرام با دلي آتشفشان گويم سخن

من ز بزمان و شکار و صيد و آب معدنش            از جبال زنده سر بر کهکشان گويم سخن

از ديار پيپ ، فنوج ، آزباگ و کوه سفيد                 معدن نفت ، طلا و برليان گويم سخن

من ز بنت مير قنبر ، نيکشهر و قصر قند              من از ان پاينده مرد جاودان گويم سخن

زان همه آب روان ملک بمپور بحرگون              بس لطيف و نرم مثل پرنيان گويم سخن

ارض حاصلخيز و آن رودخانه پربرکتش             غله را انبار همچون سيستان گويم سخن

بخش سربازم بهشت خطه زرخيز من                 باغهاي سبز آن، چون بوستان گويم سخن

از ديار پيشين وخاک زر باهوکلات                   من ز خاکي که نباشد مثل آن گويم سخن

چابهار و بندر آزاد و بحر پر خروش                       از کنارک اين ديار مرزبان گويم سخن

از سفالکاران سرباز وسراوان سر فراز                   مردمان بي ريا وکاردان گويم سخن

از دلاور مردم سرحد ، خاش و زاهدان               از براي خاک ميهن جانفشان گويم سخن

 ازجنوب شرق ايران از هواي گرم گرم             چون دل اين مردم خونگرممان گويم سخن

مسکنم ، تاريخ گويد ساحل بحر خزر                 چون همان دريادلان قهرمان گويم سخن

سامي ام گويند ، اما آريائي زاده ام                           بازبان آريائي همچنان گويم سخن

سرزمينم راعرب خواند، مکا با ضم ميم                 وز مکوران خاک پاک مکران گويم سخن

تازيان را چ نباشد ، نام من گويد بلوش                اين چنين اسمي ز تورات زمان گويم سخن

هموطن با ضم ب گويد ، بلوچ نام مرا                     من به فتح ب و لام عيان گويم سخن

پاکزاد فردوسي در شاهنامه، از کوچ بلوچ             ذکر خيري کرده ، من از اين وآن گويم سخن

شاعر طوسم ، سگالنده همي خوان مرا                با عدوي خاک ميهن از تئان گويم سخن

سر ز راه خاک موطن، کي کنم هر گز دريغ                 عرصه پيکار را چون قهرمان گويم سخن

کيش من اسلام مي باشد ، زبانم آريا                    رايت اسلام را چون پاسبان گويم سخن

هنگ جمازم بود، نقش ستون  بيستون                   من زدور داريوش و آن زمان گويم سخن

دفن شد در زير خاکم لشکر اسکندري                        از نبرد و کارزار بي امان گويم سخن

زير پايم فرش کردم لشکر ، حجاج را                    آنچنانکه برگ ريزد در خزان گويم سخن

لشکر صفاريان را در سراوان ، شهر جالق             کرده ام تدفين ، من از ان مکان گويم سخن

از جدال تن به تن با پير استعمار ، من                  از بلوچ ، چاه تمين و زاهدان گويم سخن

ديلمي ها لشکري از قوم من در فوج  خود              داشتند ، زان لشکر پيل دمان گويم سخن

از جلال الدين خوارزمي، با قوم مغول                 من حمايت کرده ام تا پاي جان گويم سخن

از شکست گنجعلي ، والي شاه عباس ، من              با تو از شمس بلوچ پهلوا ن گويم سخن

نارواها ديدم از قوم مغول ، بي حد من                    از جفا و جورشان، من با فغان گويم سخن

دفع شر اشرف افغان را ، در کوه سفيد                   من نمودم مثل آن شير ژيان گويم سخن

از جفا خوردم اگر آن سيب زهر آلوده را 

از امير غزنوي ، در اصفهان گويم سخن

کشتن نادر ، سپس تا عهد شاهان قجر                    داد خود بگرفته ام ، از دشمنان گويم سخن

قلعه بمپور ، کو سايد سرش بر کهکشان                 هر ستون را بود ، صد داستان گويم سخن

تازيانه خورده ام ، از دشمنان بسيار من                  از نشان ظلمشان ، بر پشت جان گويم سخن

باز کرد يوغ اسارت ، انقلاب                               با سپاس زان ، خداي لامکان گويم سخن

سخت بيزارم من ، از کار خلاف و هرزگي              مرد کارم ، از براي آب و نان گويم سخن

سرزمينم مستعد ، و مردمانم  با هنر                        با مردمان دنيا ، همزبان  گويم سخن

گر بود ابزار کارم ، در امور صنعتي                    در جوار ، ملک چين واصفهان گويم سخن

دختران با هنر ، گلدوز و سوزن کار من                منحصر تنها به فرد ، از کارشان گويم سخن

رودهاي دامن ، بمپور ، سرباز و نهنگ                 جاريند ، افسوس من تشنه لبان گويم سخن

قلعه پهره ،  که از قاجار باشد يادگار                      از بن اين برج  ، عهد باستان گويم سخن

قادر ، اندر بارگاه  موطن  آزادگان                          با سري تسليم ،  بر اين آستان گويم سخن

غارپستاک

غارپستاک در نزدیکی روستای پستاک (روستای حاج صاحبداد برهانزهی بعداز اسپه و قبل از دوراهی چگرد) در دامنه ی کوه بیرک جنوب غربی واقع است.دهانه ورودی غارپستاک طوری است که دو نفر بصورت نشسته میتوانند همزمان از آنجا عبور نمایند،تقریبا بعد از دو متر تبدیل به تونلی عظیم میشود. داخل غار دارای سراشیبی و سربالایی وناهمواری های زیادی است که توسط راه پله های پی در پی که کنده کاری شده است , مشکل مرتفع میشود.تابحال انتهای ان مشخص نشده است.

در سالهای پرآبی و بارندگی این مکان در جاهای مختلف دارای آب جاری می باشد.در بیشتر جاها ارتفاع آن بسیار بلند حتی میتوان گفت دو برابر اتوبوس دوطبقه است،در داخل غار پستاک تعداد زیادی تونل کوچک و بزرگ (غار فرعی) وجود دارد.در بازدیدی که گروهی همراه با تصویربرداران در چند سال قبل از مکان فوق داشتند، گفته بودند که یک دستگاه موتور برق کوچک همراه با یکصد متر کابل جهت روشنایی همراه داشته اند و تا جائیکه امکان داشته, توانسته اند که بازدید نمایند.ولی بیشتر از آن امکان پذیر نبوده،چون دید و روشنایی کافی نداشته اند. عرض آن هم زیاد است.

دقیقا در ضلع شمال غربی کوه بیرک ودر بالاتر از روســتـای پالیزان هم محلی بنام درگ سولا(غارپالیزان) ودقیقا برابر با غار پستاک ،غاردیگری شبیه به آن ,به همان کیفیت وجود دارد.تعدادی از مردم محلی میگویند که این مکان دست ساز و در مواقع ضروری از آن استفاده شده است.بعضی بر این باور هستند که غارپستاک با غار پالیزان به هم متصل هستند.

سلام بلوچ

ای سرزمین دلاوران ،ای سرزمین مردان خستگی ناپذیر،فراموشت نمی کنم. به خونگرمی مردمانت،به وفای دلیرانت، به مهمان نوازی بلوچانت، به هنرمندی زنانت،وبه تلاش جوانانت افتخارمی کنم.

    زیبایی دشت ها وسربلندی کوههایت نشان ازپایداری است. هرگزدشمنانت درقلب من جاندارند، رشادت مردانت رافراموش نمی کنم.

    گرمای طاقت فرسایت چون بادصباست،فصل تابستان در اوج گرما ،وجودم تمنای تماشای شنهای داغ وکوههای سربلندت را دارد،بديدارت خواهم شتافت.

    ای سرزمين من؛ بلوچستان مقدس؛ با تفتان سربلند، چون همت بلوچ ، با دريای ابی عمان، ابی ژرف چون دل بلوچ، رودخانه های خروشان سرباز، کاجووبمپورچون غیرت بلوچ، به تومی نازم.

   درودبرتوای بلوچستان ، هرگزفراموشت نمی کنم . پاینده باشی وسرفراز........

تفتان یک کوه آتشفشانی نیمه خاموش فرسایش شده در منطقه جنوب شرقی ایران (سیستان و بلوچستان) می‌باشد. ارتفاع این قله از سطح آب های آزاد در حدود چهار هزار متر می‌باشد و بلندترین قله در منطقه جنوب شرقی ایران است. نزدیکترین شهر به تفتان خاش نام دارد.ارتفاع ۳۹۴۰متر

مکان      جنوب شرقی ایران

رشته‌کوه  -

ارتفاع نسبی          ۲۹۰۰ متر

گونه       آتشفشانی مطبق

آخرین فوران         ناآشکار

تفتان یک کوه آتشفشانی نیمه خاموش فرسایش شده در منطقه جنوب شرقی ایران (سیستان و بلوچستان) می‌باشد. ارتفاع این قله از سطح آب های آزاد در حدود چهار هزار متر می‌باشد و بلندترین قله در منطقه جنوب شرقی ایران است. نزدیکترین شهر به تفتان خاش نام دارد.

تفتان در زبان پارسی به معنای : مکان حرارت

این آتشفشان غیر فعال می‌باشد اما گازهای سولفور در دهانه آن منتشر می‌شوند. کوهنوردان عموما از یال غربی صعود می‌کنند که پناهگاه مجهزی ساخته شده است. به دلیل وزش بادهای سنگین و سرد در فصل زمستان عموماً صعود به این قله بسیار دشوار است.

رشته کوه تفتان بین 28درجه و30دقیقه الی 28درجه و5دقیقه عرض شمال و60درجه و50دقیقه تا 61درجه 15درجه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ قراردارداین کوه در چهل و دو کیلومتری شمال شهر خاش بین شهر میر جاوه وشهرستان خاش واقع شده است .ارتفاع آن ازسطح متوسط آب های خلیج فارس 3941متر ونسبت به دشت های اطراف حدود دو هزار متراست.

برخی بر این باورند که نام کوه تفتان از واژه ی تفت به معنی گرم وسوزان امده است . واین تسمیه به علت خروج آتشفشانی مرکب از بخار اب وگاز گوگرد از دهانه ان است . کوه تفتان در اصطلاح محلی به چهل تن معروف است . به طوری که شایع است چهل تن از راشد ین مذهبی در این کوه ناپد ید شده اند از این روکوه چهل تن نامیده می شود وشاخک شمال آن نیز به همین سبب به اسم کوه زیارت معروف شده است ودرگذشته محل زیارت اهالی این نواحی بوده است.

کوه تفتان دارای 4قله بانام ها ی به شرح زیر است :

-قله ی شما لی که مرتع تر می باشد وبه نام"کوه زیارت" معروف است .

-قله ی جنوبی که کوتاه تروآتشفشانی است " مادرکوه" نامیده می شود .

-قله ی شمالی شرقی که" صبح کوه" نام دارد .

-قله ای که در مغرب مادرکوه قرار گرفته نرکوه نامیده می شود.

کوهنوردان برای صعود به قله ی تفتان باید ازطریق زاهدان به دهستان "کوشه" نرسیده به شهر خاش عزیمت نموده وازآن جا به روستای خم چین رفته سپس از طریق تنگ گلو راه ادامه می یابد.

اب این دره دارای املاح گوگردی است وقابل مصرف نمی باشد بنابراین باید از چشمه ای موسوم به اب خوش که در نزدیکی تنگ گلو قرار دارد ودارای اب سالم و گوارایی است استفاده نما یند.

از آن جا که از روستای کوشه(مرکز دهستان کوشه)تا قله ی کوه حدود پانزده کیلومتر است.معمولا مدت صعود به قله حدود 10ساعت طول می کشد . دسته های مختلف کوهنورد به قله تقتان صعود کرده اند که اولین صعود در اخر سال 1893برابر با 1272شمسی به سرپرستی ژنرال "سرپرسی سایلس" انگلیسی انجام یافت و"سون اندرسن فون هدن" سیاح معروف سویدی که اکثربیابان های دنیا را بررسی و مطالعه کردنیز به کوه تفتان صعود کرده است.

به طور کلی در نواحی کوهستانی همانند دامنه های کوه تفتان شامل" چون آباد" ، "چانلی"،"امیرآبادکهنک"،" سرکم"،" کوشه"،" ترشاب وبالاخره قسمت های خاوری آن که به نواحی "سنگان" و"سرشک" محدود است ،میزان حرارت از حد معمول تجاوز نمی کند و نواحی یاد شده در فصل تابستان حکم ییلاق رادارند چنان که در پیش گفتیم "سر پرسی سایکس" که دراواخرسال1893میلادی به قله ی تفتان صعود نموده است می گوید: (( چشم اندازهای این حدودبهترین مناظر زیبای ایران است.))

درقلل کوه تفتان سه دریاچه وجود دارد که به دریا سرمعروف اند دو دریاچه در قسمت شمال واقع اند که عمق آن ها کم واغلب دارای آب گوارا می باشند ودیگری که نسبتابزرگ تراست (350x250 متر)دارای آب شوردایمی است.

درپیرامون کوه تفتان دره های متعددی است که آب های قسمت شمال وشرق آن به صورت رودخانه " لادیز" و" گزد" به رود میر جاوه که امتداد رود" تالاب" یا "تلخ آب" است می ریزدوآب دره های جنوبی کوه تفتان داخل دره ی خاش می گردد وبه سبب ارتفاع بسیار ودره های پرآبی که این کوه در آن منطقه ی گرم وسوزان دارد در فصل تابستان ییلاق مردم طایفه "ریگی" ودیگر عشایر بلوچ ساکن پیرامون شهرستان خاش است.

دردامنه های کوه تفتان شرایط طبیعی برای نشو ونمای اشجار وگیاهان جنگی بسیار مصاعدودرختانی بوجود امده که گر چه به انبوهی و شکوه جنگل های مازندران ذمی رسند امادارایاشجار مفیدی است که میوه ی ان ها مورد استفاده ی اهالی است .

اشجار مزبور عبارتند از:

بنه یا پسته ی کوهی ، بادام کوهی - ازاشجار قیمتی این جنگل ها:ارژن، سیاه چوب، گز، تاگزوغیره را می توان نام برد.

ارتفاع این کوه از سطح دریا 3940 متر و نسبت به زمین های اطراف 2000 متر است.ساختار اصلی کوه شامل د قله مجزا است که بخش زین مانند و باریک به هم وصل می‌شوند. قله جنوب شرقی تا اندازه ای شکل مخروطی خود را حفظ کرده و بوسیله جریان گدازه آندزیتی ضخیم و جوانتر پوشیده شده است. لایه های خاکستری در این آتشفشان کم است و حد گسترش لاپیلی ها و آلگومرا هم زیاد نیست.

دهانه آتشفشان تفتان

دهانه‌ای با شیب تند در دامنه جنوبی قله این آتشفشان وجود دارد که قسمتی از آن بوسیله انفجار شدید و فرسایش بعدی خراب شده است. از دیوارهایی که شیب تند دارند فومرولهای زرد و سفید رنگ صوت‌زنان بالا می‌آیند که همراه با فومرولهای متعددی که از بلندترین قله کوه بیرون می‌آیند ابر سفید و مشخصی را تشکیل می دهند که از فاصله 100کیلومتری قابل روئیت است و منظره یک آتشفشان فعال را بخوبی نشان می‌دهند. گدازه های تفتان مساحتی معادل 1300 کیلومتر مربع را زیر پوشش دارند.

فعالیت آتشفشان تفتان

نخستین تکاپوی آتشفشانی ، در بیست کیلومتری شمال باختری قله فعلی بوده و سپس مراکز دیگری در خاور این نقطه فعال شده‌اند. فعالیت این مراکز به صورت فورانهای انفجاری بوده و حاصل آن برشهای داسیتی و آگلومرایی است. آخرین تکاپوی انفجاری تفتان دو فاز انفجاری است که حاصل آن ایگنمبریت دامنه جنوبی (شمال ترشاب) و توفهای گسترده در دشتهای اطراف آتشفشان است.

اولین فعالیتی که شکل امروزی مخروط شمال غربی آن را درست کرده است، باید سنی قبل از پلسیتوسن داشته باشد. فعالیتهای گدازه‌ای تفتان ، در کواترنری صورت گرفته که شامل گدازه های آندزیتی است که بر روی توفهای قبلی ریخته‌اند.

ویژگیهای ساختمانی تفتان

تفتان یک آتشفشان چینه‌ای است که از پائین به بالا شامل سنگهای آذر آواری و گدازه های داسیتی در زیر ، توف و ایگنمبریت در وسط و گدازه های اندزیتی در بالاست که در بین آنها آذر آواریها و گدازه های داسیتی از همه بیشتر است. در قاعده آتشفشان تفتان چین‌هایی با شیب تند وجود دارد که بیشتر از رسوبات فلینشن گسل خورده ائوسن و بالا آمدگیهای محلی کرتاسه فوقانی (به صورت مجموعه افیولیتی تظاهر می کند و تحت عنوان کالرد میلانژ خوانده می شود) تشکیل شده است. به نظر می‌رسد که آتشفشان تفتان پیچیدگی تاریخی بیشتری نسبت به دماوند دارد.

سنگ شناسی تفتان

جریانهای جدید و قدیم گدازه آتشفشان تفتان تقریبا یکنواخت و بیشتر شامل آندزیت است ولی این آندزیتها بیشتر از نوع آندزیت هورنبلنددار ، آندزیت هیپرستن‌دار ، داسیت و به مقدار کمتر دولریت هورنبلنددار بوده است.

ویژگیهای ژئوشیمیایی سنگهای آتشفشان تفتان

مطالعه شیمیایی سنگ و سنگ‌زایی سنگهای آتشفشان تفتان نشان می دهد که تفتان ، آتشفشانی کلسیمی-قلیایی یعنی از نوع کالکوآلکالن است که ماگمای آن در نتیجه نیروهای فشاری و فاز کوهزایی نئوژن حاصل شده است.

آتشفشانهای بازالتی پیرامون تفتان

آتشفشان بازالتی تخت رستم در 20 کیلومتری جنوب تفتان و آتشفشان کوه چاه شاهی در شمال ایرانشهر ، از جمله بازالت‌های جوان کواترنری ایران هستند. بازالت‌های چاه شاهی بسیار جوان است به گونه‌ای که روانه های آن ، در مسیل ها ، هنوز به طور کامل تخریب نشده‌اند. در هر حال ، سن پرتوسنجشی این بازالت‌ها به روش پتاسیم - آرگون ، کمتر از نیم میلیون سال است که این سن نیاز به بازنگری دارد و سن های حدود چندده هزار سال پذیرفتنی است.

گفتنی است که تفتان یکی از مراکز آتشفشانی کمان ماگمایی حاصل از فرورانش پوسته اقیانوسی عمان به زیر منشور بر افزاینده قاره‌ای مکران است. دو مرکز آتشفشانی دیگر این کمان ماگمایی عبارتند از : قله بزمان در شمال جازموریان و کوه سلطان در پاکستان

 ۱-شپی نالان کنان بار غمانا

۲-   که برت ای غمان شمن امانا

۳- منا حسرت بسی دوستان دلا انت

۴-   که دنیا پرچیا چو بی وفا انت

۵- کجا انت همدلیء‘ هم زبانی

۶-   شه مردیءَ به بیتی یک نشانی

۷- عجب رسم بدی کپت به میانا

۸-   مروت همسفر بوگون زمانا

۹- گذرگاه زمانا سنگ به ساری

۱۰-   دگر رسمی شه هما رسمان بیاری

۱۱- محبت قصهء‘ افسانه بوت َ

۱۲- مروت منزلی ویرانه بوت َ

۱۳- بیاء‘ دوست گون تی ماهین جمالا

۱۴-   گون آ،ئی رونقء‘ حسنء‘ کمالا

۱۵- شه میدان پری رنگان گذر کن

۱۶-   که روچ وهدی شه خاور سر در آری

۱۷- کجا،کسّ ِ کرم ِ شب تابءَ چاری

۱۸-   مکن  گلایگ شه زمانا

۱۹- بگرتی دلبین دوست ِ نشانا

ترجمه فارسی اشعار

۱- امشب غمهای خود را از دل بیرون میکنم

۲-   که این غمها،  آرامش و بردباری مرا از من گرفته اند

۳- ای دوستان!من در دل حسرت های زیادی دارم

۴-   که چرا دنیا اینگونه بی وفاست؟

۵- همدل و هم زبان من کجاست؟

۶-   که از مردانگی یک نشان داشته باشد

۷- روزگار عجب رسم بدی دارد!

۸-   جوانمردی با زمانه همسفر شده است

۹- گذرگاه روزگار را با سنگ مسدود کنید

۱۰-   رسمی دیگر از رسوم پسندیده ی گذشته بیاورید

۱۱- محبت به صورت قصه و افسانه درآمده است

۱۲-   مروت به منزلی ویرانه تبدیل شده است

۱۳- ای محبوب!با جمال زیبای خود بیا

۱۴-   با آن رونق،حسن و کمال زیبایی خود بیا

۱۵- از بازار زیبا رویان بگذر

۱۶-   جمال بی مثال خود را متجلی نما

۱۷- هنگامی که خورشید از خاور طلوع کند،

۱۸-   چه کسی کرم شب تاب را تماشا می کند؟

۱۹-  از روزگار گلایه نکن

۲۰- سراغ معشوق زیبا روی خود را بگیر

سروده : نادر کرد

چا شرابا که حيات جاودانی إنت به وَر
بُن مال لذت جوانی إنت به وَر

سوچيت غمءَ چو آسءَ ليکن
ساچوک چو آپ زندگانی إنت به وَر

ترجمه فارسی:

زان می که حيات جاودانی است بخور
سرمايه لذت جوانی است بخور

سوزنده چو آتش است ليکن غم را

سازنده چو آب زندگانی است بخور

مَنّاں تئے چمّاں من هچی نیاں
مَنّاں تئے چمّاں من هچی نیاں
گون دلین دیدگ ءَ من ءَ گند
اعتراف می کنم که در مقابل دیدگانت چیزی نیستم
با چشم دل مرا بنگر
نا زءَ مرایان یلدی دگه
بیا ساهتی اداں نند
ناز و کرشمه هایت رارها کن
و بیا ساعتی در کنار من بنشین
نامهرمیں وهدی مں نیاں
تو منی جندی مں تئی جند
من با تو نا محرم نیستم
و تو از وجود من و من از وجود توام
زات ءُ زریات ءِ گپ ءَمکں
مہ کں لاشار وَت ءَ منءَ رِند
از ذات و طبقات خانوادگی سخن مگو
خود را لاشاری و مرا رند نخوان
دستءَ بِدی دستءَ رهگوزی
دروگیں راهدارءُ رَهبَندءَ سِند
دستت را بسپار به رهگذر
و تمام ریسمان هایدروغین را پاره کن
شاعر : استاد دینارزئی

سالها پیش دو قوم بلوچزهی و درازهی باهم درگیر بودند ک براثر آن 33 نفر از هر دو طرف کشته شدند ولی بعد از چند سال از گذشت درگیری بین آنها صلح برقرار شد.زمانی که ناصر درازهی و برادرانش اشرار بودند هیچوقت دست به دزدی نمیزدندحتی گاهی ایشان با نان خشکی شبها و روزها را سپری میکردند.

بعداز صلح دو قوم" ناصر درازهی وبرادرانش(نادر درازهی"باقر درازهی"مدد درازهی و عابد درازهی)و داماد ایشان محمد شریف درازهی که از اهالی بم پشت سراوان میباشند در روستای کزور(از روستاهای شهرستان سرباز) تصمیم به زندگی در آرامش گرفتندو دیگر از درگیری خسته شده بودند.چند سال در روستای کزور زندگی خود را با کشاورزی و کاسبی(فروش هندوانه و.....) میگذراندند.

طولی نکشید که گروهی اتهام دزدی 2میلیارد مواد مخدر از قوم بامری(از اهالی گونیچ خاش)را به ناصر درازهی وبرادرانش زدند 2بار برای حل مسئله بامریها به خانه ناصر آمدند ولی به نتیجه ای نرسیدند در این نشست ها ناصر برای اثبات بی گناهیش حاضر به زن طلاق و دست زدن روی قرآن میشود ولی قوم بامری این رسومات را نمیپذیرند تا اینکه در دومین شب عید سعید قربان مورخ هشتم آبان سال1390 همت بامری تلفنی با ناصر درازهی ارتباط برقرار میکند که در نتیجه ی آن ناصر قبول میکند که از روی زغال های داغ عبور کند(از قدیم رسم بوده که افراد بی گناه برای اثبات بی گناهیشان از روی زغال های داغ عبور میکردند و مشخص  میشد که آن شخص بی گناه است)همت نیز میپذیرد و به ناصر میگوید که جایی نرود و فردای آن شب به خونه ایشان می آیند ومفصل تر باهم حرف میزنند ولی تقریبا ساعت 2 شب برق روستا راقطع کرده و سیم تلفن روستا را نیز میبرند(به قصد گروگان گرفتن سردار ناصر درازهی) و به خانه ی ناصر حمله میکنند و جلوی زن و بچه هایش ایشان را به شهادت میرسانند.نادر درازهی برادر شهید ناصر یکه وتنها مسیر برگشت آنها را میبندد(مردم روستا بی عرضگی خود رانشان میدهند و هیچکدام از آنهااز خونه هایشان برای کمک به نادر بیرون نمیروند) ولی سردار نادر خداوندمنان باهاش بود همینکه ماشین بامری ها میرسدبه آنها حمله ور میشود(سردار نادر فکر میکند که برادرش رو گروگان گرفتند)و دو خشاب تیر بر روی آنها خالی کرده از ترس اینکه برادرش رو نیز کشته نمیتواند ببیند همه رو کشته یا نه بعد متوجه میشود که برادرش را در خانه اش به شهادت رسانده اند نفسی راست میکند در این درگیری 8 نفر از بامری ها کشته و یک نفر زخمی و همچنین یک نفر دیگر میگریزد.

به گفته ی خود سردار نادر درازهی تمامی افراد همت با خودش مشروب خورده بودند و میگوید هیچ وقت توان کشتن این همه افراد رو نداشته ولی خداوند با ایشان یار بوده چون که بی گناه بودند همچنین در ادامه سخنانش میگوید انگار صدای برادر شهیدش رو میشنیده که نادر سرت رو بپا و ازین حرفا...پس مشخص میشود که شهید ناصر وبرادرانش حق بودند و خداوند منان همیشه با حق است بخاطر همین سردار نادر دراین درگیری سربلند میشود.و بلافاصله ماندن در روستایی که هیچ یک از افرادش عرضه ی کمک کردن به آنها را ندارند درست نمیدانند و به منطقه ی  قبلی خود یعنی بم پشت میروند و برای همیشه در منطقه ی پدریشان ساکن میشوند.

پس از گذشت چندین ماه از این درگیری بامری ها نادر را به دیوان(نشست ریش سفیدان)دعوت میکنند تا به حل مسئله بپردازند نادر نیز قبول میکند که هر وقت اثبات شد خودش یا برادرانش2 میلیارد مواد را دزدیدند حاضر است خودش و تمامی برادراش را تحویل بدهد.برای حساب باز کردن به حرف بامری ها قوم درازهی نسبت به قضیه کشتن بامریها یک کم بی توجه میشوند چون یقین داشتند که بی گناهند تا اینکه بامری ها از این فرصت استفاده کرده و ایوب درازهی برادر محمد شریف درازهی(داماد سردار نادر درازهی) را به شهادت میرسانند.باز هم پس از گذشت چندین ماه از این حادثه حاکم بهمن خان بارکزهی با ریش سفیدان سراوان نشستی میگیرند تا به میانجی گری از سردار نادر به موضوع خاتمه دهند تا اینکه راهی زاهدان میشوند ودر جمع بزرگترین علمای استان با بزرگان طایفه بامری جلسه میگیرند ودر نتیجه این جلسه مشخص میشود که شهید ناصر درازهی بی گناه به شهادت رسیده و راننده ی ماشین این مقدار مواد را دزدیده و تصمیم میگیرند تا دو طایفه باهمدیگر انتقام خودشان رو از راننده بگیرند بعد از اتمام جلسه درمسیر برگشت وقتی که به پمپ بنزین خاش میرسند طایفه بامری با نامردی تمام به آنها حمله ور میشوندکه در این درگیری حاکم بهمن خان بارکزهی و یک نفر دیگر را به شهادت میرسانند همچنین اسحاق درازهی مجروح میشود.

درنهایت باید بگویم که سردار نادر خان درازهی اعتماد خود را به طایفه بامری کاملا ازدست داده است.....انشاءالله خداوند یاری گر افرادی که حق هستند میباشد این افراد چه از گروه درازهی و چه از بامری باشند...

درپایان یک تصویر از سردار شهید ناصر درازهی را میگذارم.....

دوستان عزیزم اگر برای شادی روح این بزرگوار فاتحه ای بخوانید یک دنیا ازتون ممنون میشوم

قبل از شهادت