حتما دانلود کن دوست عزیز ضرر نمیکنی گفته باشم هاااااااا

برروی لینک زیر کلیک کنید تادانلود شود این عکسها دریک فایل زیپ فشرده شده اند

http://www.uplooder.net/cgi-bin/dl.cgi?key=8c309a537dbefda61d3bde1c45be1628

داستانِ بـانَـلی شَـیْـهَـکْ وفتح هندوستان

بانَــلــی ازشیرزنان مشهوربلوچ خواهرمیرچاکر است؛همان میرچاکری که عاشق هــانی شد و او را ازمُــرید جداکرد! بانَـلی شیرزنی است که لباس مردانه می پوشدوبه مبارزه درمقابل شاه دِهْـلی می پردازد!

ادامه ی داستان رادرادامه ی مطلب ببینین

دادشاه یا میر دادشاه، یک زمیندار کوچک و کشاورز روستایی بلوچ، ساکن در منطقهٔ کوهستانی (سفید کوه) واقع در مرکز بلوچستان بود، که در اوایل دهه ۵۰ میلادی (اواسط دهه سی خورشیدی)، علیه دولت مرکزی ایران، سر به طغیان گذاشت. وی که برخی او را دادشاه سفیدکوهی، و از منطقه سفیدکوه واقع در مکران بلوچستان دانسته‌اند، از اعضای قبیله شیرانی محسوب می‌شد و برخی علت طغیان او را، تعدی و ستمی دانسته‌اند که از جانب خوانین محلی به وی و خاندان و قبیله اش روا داشته شده بود و بدین دلیل معتقدند که همین موضوع، در کنار حمایت حکومت پهلوی از خوانین محلی، به طغیان وی، سمت و سوی ضد رژیمی داده‌است.

درادامه ی مطلب درمورددادشاه بیشترگفته شده است حتماببینین.........

بلوچستان دارای آب و هوای خشک و گرم است و مردم آن به دو دسته ساکن و غیر ساکن (عشایر که ایلات بلوچ را تشکیل می دهند) تقسیم می شوند.

اصولاً منبع اصلی درآمد برای بلوچ های ساکن، کشاورزی و برای بلوچ های متحرک، دام پروری است که متأسفانه در سالهای اخیر به علت خشکی فراوان، کشاورزی و دامپروری تا حد بسیار زیادی افت کرده است. در نتیجه عوامل مذکور، مردم بلوچستان، به ناچار به فعالیت های غیر کشاورزی روی آورده اند و سعی کرده اند با توسل به فرآورده های مذکور، زندگی خود را سرو سامان بخشند، بجز ترانه ها و نغمه ها، صنایع دستی نیز بیانگر چهره ای از زندگی مردمان بلوچ است که در رنگها و نقش های سوزندوزی بلوچ یا گلیم و قالی مفهوم می یابند.

جالب اینجاست که فعالیت های صنایع دستی به طور سنتی در استان مذکور توسط زنان انجام می شود زیرا زنان بلوچ به علت

بــیــا پـَــدا شـتــکیں تلارانی دلاں دِرّاں کنیں
گـــران بـھـائـیـں دوسـتـی ءُ مھر ءَ پدا ارزاں کنیں
تــئــی دوئیں گالاں مئی ناسرپدیں دل گون جتگ
بـــیـــا پــــدا گالانی ربّـــالو زری نــوداں کنیں
ما را چہ راه ءَ گِسر کرتگ اے بے راھیں سراں
اے دل ءِ هوناں چه،سھریں مادنے رنداں کنیں
نی دل ءَ سَھڑیں کہ جوانیں روچ چمّاں اندر انت
زان پہ زان نندیں جگر بـُـرّیں گـَمـاں تالاں کنیں
راہ مــئــے بــســتــگ اگاں کـوہ ءُ تلار ءُ گریشگاں
گــوں وتی سرپـنـجگاں شیری، رَھے بـُـرّاں کنیں
مــیــریــانی پــرشتگیں بان ءُ ربد مئے سنگر انت
چــه بدیں هوناں سگارانی زھاں سوھاں کنیں
« کمبر » ی دَؤرے پدا کارین ءُ ماں جان ءَ پـَهــِل
مـکّـهـیـں ماتانی مِهر ءُ دوستی ءِ شیراں کنیں
نـــاروایاں په مـئـے گورگنداں کـُتـگ اومـان پدا
شکـّلیں ارواہ ءُ گــھـگـیــریں سـراں بیراں کنیں
چـــو گروک ءُ بیر ءُ نـپـت ءُ آس گواریں جمبر ءَ
دژمـنــانــی زیــد و میتاپیں لداں سوچاں کنیں
پــلــیــں دیـــوان ءُ مـراگاھانی کــوھـیـں هاتر ءَ
دہ ســری ســوت ءُ ھزار گنجیں نپاں تاوان کنیں
مان تـَرّ اَنت «ھـانـل» ءُ «مھگل» اگاں دیما مئے
مـنـتـّان اِش زوریں بندیگ اِش وتی کؤلاں کنیں
دور نہ انت منزل ھزار گنج ءُ ھزار نازیں « سید »
ھــمــبــلاں زُوریں چو کـَـؤرا دُورسریں رُمباں کنین.

ترجمه در ادامه مطلب

 

تصاویری ازپیکنیک درعیدسعیدفطر

مپتا مهارین حملان

شیر گُرگین صاحبدلان

سوجا مگر چه پاگلان

عیار و تگین گوچلان

دایم دمنت روکین جلان

برانز دینت موجین دلان

تپان دارنت ترکلان

چون بیت که کپتَی مشکلان

شور انت مدام تَی محفلان

هور نبریت تَی تلان

استین گون مستین ترونگلان

هر روچ گوزنت تَی منزلان

گرندان و شیکان و شلان

کهلاپ گون زبرین گادلان

دنز دینت تَی شمپلان

ادامه ی شعررادرادامه ی مطلب مرورکنید...........

میرک فرزند شاه محمد از طایفه رئیسی و یکی از خانواده های قدیمی ساکن در پیردان (بخش سرباز) است . نام میرک در اصل کوتاه شده ی میرم خاتون است.او را میرگل هم می نامیده اند.در دیوان عزت نام او به شکل مهرک ،مهرگل و مهرجان نیز آمده است. زیبایی میرک در منطقه زبانزد همه بوده و با اینکه خواستگاران بسیاری از حکام و طوایف گوناگون داشته بوده ، هر کسی راپسند نمی کرده است .در آنجا رسم براین بوده است که از دختر نیز سوال می کنند که آیا خواستگار را به همسری خود قبول دارد یا نه ،حتی دیدن متقابل آنها را موافق و شرع می دانند.ملا فاضل (وفات 1232هجری شمسی ) ، از شاعران بزرگ بلوچ ،از طایفه رند و از اهالی مند که امروزه در بلوچستان پاکستان قراردارد،با شنیدن وصف زیبایی میرک برای خواستگاری به پیردان نزد پدر اوشاه محمد می شتابد. پدر میرک نظر او را خواستار می شود،اما میرک ملا فاضل را،به دلیل اینکه سن زیاد یداشته و از سیمای خوشی نیز برخوردار نبودهاست،نمی پذیرد.ملافاضل با اندوهفراوان به دیار خود باز می گردد و از آنجا به وسیله ی یک کپوت (قمری )شعری عاشقانه برای میرک به پیردان می فرستد که از اشعار زیبای بلوچی درباره ی میرک است. پس از ملا فاضل نوبت می رسد به ملا عزت پنجگوری ،از طایفه ی ملازهی ها و از اهالی پنجگور بلوچستان که آنجا نیز امروزه در بلوچستان پاکستان قرار دارد.برخلاف ملا فاضل،ملا عزت شاعری است جوان و خوش سیما.اونیز با شنیدن آوازه ی میرک راهی پیردان می شود و هنگامی که سوار بر اسب از رودخانه ی نزدیک خانه ی میرک می گذرد،با چند دختر در حال آبتنی روبرو می شود که میرک و چندتن ازخدمه ی او بوده اند.کنیزان می گریزند و میرک با چرخاندن بدن خود با موهای بلندش صورت و اندامش رامی پوشاند. ملا عزت ،پس از اینکه از طریق اهالی روستا می فهمد این دختر همان میرک بوده است ،شیفتگی اش دوچندان می گردد و به خواستگاری میرک می رود .شاه محمد(پدر میرک)خبر خواستگاری ملا عزت شاعر جوان و خوش سیما را به میرک می دهد و نظر او را در این باره می پرسد. میرک غلامانی را برای دیدن عزت می فرستد که از او نشانی هایی برایش بیاورند و پس از آن به ازدواج باعزت رضایت می دهد.در بلوچستان رسم است که پس از خواستگاری هدایایی از قبیل طلا و پول به عنوان نشانه به خانواده ی دختر می دهند تا تدارک چیزهایدیگر را ببینند.عزت نیز برای نشانه بیست مثقال طلا و ده تومان پول به پدر او می دهد و برای آوردن لباس و طلا و جواهر و تدارک عروسی به دیار خود باز می گردد. از پیردان تا پنجگور با اسب چند روز راه است. در این مدت میرک بیمار شده و درست شب پیش از بازگشت عزت به پیردان در می گذرد. هنگامی که عزت به پیردان می رسد صدای بیل و دیلم را از پشت مسجد می شنود. وقتی سبب آن را جویا می شود بهاو می گویند که میرک در گذشته و در حال دفن کردن اویند. عزت گوییهمه ی هستی اش را از او گرفته باشند، چنان آشفته و پریشان می شود که چند روز بر مزار او می گرید و سپس نا امید و در هم شکسته به موطن خود پنجگور باز می گردد،دربعضی ازکتب آمده است که عزت نمیتوانداین حادثه راتحمل کندودیوانه میشود...